Natura 2000-gebied
We besluiten het gebied tegen de klok in te bereizen. We beginnen met een wandeling in het uiterste zuidoostelijke puntje, waar de Bergvennen als natura 2000-gebied zijn aangewezen. De oostelijke grens van dit gebied, is tegelijkertijd de grens met Duitsland. Hier ligt het eeuwenoude Grenzpfad dat nu gebroederlijk door Nederlanders en Duitsers wordt gebruikt. Dat was wel eens anders. Het bovenste gedeelte van grenspaal 52 herinnert aan tijden van weleer en laat een fikse kogelinslag zien. Het onderste gedeelte lijkt zich te willen omdraaien, alsof deze grenssteen zich afkeert van het geweld.
Eiland
Omdat dit stukje Nederland nagenoeg geheel door Duitsland wordt omringd, wanen we ons bijna op een eiland. Het is een stil dromerig gebied waar de tijd net iets meer heeft stilgestaan. Met eeuwenoude groene erven, monumentale boerderijen en vakwerkschuren. Via de Noordweg bereiken we de meest noordelijke punt. Daar houdt Nederland op begint de Grenzstrasse. Een oude grenspaal markeert de landgrens. We raadplegen de digitale wandelkaart en zien dat iets verderop, het dorpje Lage ligt, compleet met landgoed en oude ruïne. Het lijkt aanlokkelijk om daar ook even langs te gaan, maar we besluiten ons aan de grensspelregels van mei 2021 te houden en bewaren Lage voor andere tijden. Zo blijft er ook altijd iets te wensen. En laten we eerlijk wezen, het eiland gevoel koesteren, heeft ook wat.
De westelijke grens van de landtong laat zich minder gemakkelijk bereizen. Hier geen Grenzpfad dat het gebied van boven naar onderen verbindt. Via de Hoofdstraat rijden we zuidwaarts en schieten zo af en toe een zijweg in om vervolgens tegen de westgrens met Duitsland te stuiten. Daar waar de Brookmanweg over gaat in de Kanalweg staat ter hoogte van de grens een paal die ooit bij een slagboom heeft gehoord. Kats verroest, maar nog wel overeind. De stilte hier is wel heel opvallend. Alleen maar weilanden en strookjes bos. Dit was ooit een plek waar behoefte was aan grenscontrole.
Vandaar uit rijden we door naar het gehucht Breklenkamp. Stel je er geen dorp bij voor, maar een plek op de landkaart, met een landhuis en in een straal van een paar kilometer daaromheen een handjevol monumentale boerderijen. In een daarvan is het Aureolustheater gevestigd, omringd door kunstwerken. Als ik dit theater ga googelen, word ik niet veel wijzer. Heeft corona de pauzeknop ingedrukt of is deze plek een stil eerbetoon aan weleer? Tot slot rijden we langs het Huis te Brecklenkamp – in tegenstelling tot het gehucht zelf, met ck geschreven. Huis te Brecklenkamp ligt aan de rand van Nederland. Vanuit de voortuin loop je zo het Dinkelkanaal in en stuit je op de grens. Daarachter begint het Duitse buurtschap Breklenkamp. De naam zegt het al, ooit waren er tijden dat dit gebied veel meer als een geheel werd beschouwd.