We hebben een tochtje naar Winterswijk en Aalten gepland als startpunt van onze Silo Art tour Achterhoek. Deze gigantische murals op het platteland zijn een nieuw fenomeen binnen de streetart cultuur van Nederland. Het is nog maar een paar maanden geleden dat ik er voor het eerst eentje zag ontstaan in Lochem. Wow, zo’n lel van een schildering, dat is nog eens stoer, dacht ik. En de verwondering, toen ik er achter kwam, dat er meerdere moeten zijn in de Achterhoek. Hoog tijd om ze allemaal te verkennen.
Het is 29 december rond het middaguur en we lopen in Winterswijk door de Misterstraat richting de Markt. Het is er stil, de lockdown heeft deze hoofdwinkelader van Winterswijk opnieuw bij haar lurven gegrepen. De anders alom aanwezige Duitse grenstoeristen laten zich amper zien. Bij een aantal winkels is een loket gerealiseerd bij de ingang, andere winkeliers houden de deuren gesloten en hebben posters hangen over ‘click en collect’. Ik blijf het maar een maffe kreet vinden. Het klinkt optimistisch, maar gaat voorbij aan de pijn van de winkeliers.
Na het afhalen van een patatje koersen we oostwaarts, richting de steengroeve en daarmee ook richting de grens met Duitsland. Ondertussen begint de lucht te betrekken. Dan doemt het complex van achter de bomen op. De website van Silo toer had al gewaarschuwd dat de werken alleen van een afstand zijn te bezichtigen, ze staan op een niet toegankelijk bedrijventerrein. Een stevige aarden wal belet het toezicht op het terrein zelf, maar de 40 meter hoge silo’s steken er zonder probleem boven uit. In combinatie met de groeve een prachtige ruimtelijke ervaring.
Het kunstwerk op de silo’s straalt trots uit. Een beeld van een ideale samenleving waar kracht en elegantie, stoer en kwetsbaarheid samen opgaan. Kunstenaar Robin Nas, alias Zenk One, heeft met dit werk elementen uit het Achterhoekse landschap samengebracht. Het zijn de traditionele elementen: voedsel, gezondheid, landbouw en ruimte om te recreëren, die iedereen met de Achterhoek associeert, maar ook nieuwe elementen, zoals duurzaamheid en circulariteit.
Een eindje verderop wordt met een spandoek in de wei geprotesteerd tegen het plan om bij de steengroeve een bezoekerscentrum te creëren. Op de site van de Stichting Terra Temporalis lees ik dat men hier een museum/annex bezoekerscentrum wil realiseren. Een uitvalbasis voor geologische activiteiten en rondleidingen. Maar de omwonenden hebben bezwaar gemaakt. Het complex zou veel te groot worden, aldus een bericht in de Gelderlander van juni 2020 en gaan concurreren met de beschikbare ruimte die al zo is beperkt als gevolg van de omliggende Natura 2000-gebieden.
Via een verstilde binnendoor route, strak langs de grens met Duitsland, koersen we richting Aalten, onze geplande tweede stop op deze silotour. We rijden langs verstilde veengebieden en oude boerderijen. Op sommige plekken kun je de grens met Duitsland bijna aanraken. Ondertussen begint de lucht steeds meer te betrekken. Het loopt tegen half vier en het begint al donker te worden. Tegen de tijd dat we voor het hek van boerderij ’t Westendorp staan, de tweede bestemming van deze dag, smakt het uit de hemel en kleur het landschap grijsgrauw en sompig zwaar. We draaien de auto en koersen huiswaarts. Aalten bewaren we voor een andere keer.