Eten van de toekomst

eten van de toekomst

14/08/2021

We staan voor een roze spiegelende kas in een idyllische groene omgeving. De zon zakt bijna achter de bomen. Achter ons een volkstuinen complex, voor ons een plantenkas waarvan de bodem is bedekt met knalroze pluizige bollen en Marielin Simons, de kunstenares van de installatie ‘Once upun a time’ ons vertelt over haar zorgen. Wat als we straks door overbevolking en klimaatverandering alleen nog maar via high tech methoden ons gewassen kunnen kweken?

IJsselbiennale 2021. Marielin Simons. Installatie Once upon a time.

Het werk van Simons

We zijn die avond te gast bij een IJsselbiennale special rondom het werk van Simons. Met als start van de avond een tour door het volkstuinencomplex Korte en Lange Voren, gevolgd door een gesprek bij de kas met de kunstenaar. Ondertussen worden we getrakteerd op futuristisch ogende hapjes en drankjes, geserveerd door twee high tech wezens die rechtstreeks vanuit de toekomst naar ons toe zijn gekomen.

Volkstuintjescomplex

Het kunstwerk van Simons is recent verplaatst richting het volkstuintjescomplex want het werk is al een paar keer deels vernield. Eerst stond de roze spiegelende kas als een prachtige eyecatcher boven op de dijk zelf. Met een fantastisch uitzicht over het uiterwaardenlandschap. Met aan de overkant van de IJssel, de windturbines van industrieterrein de Mars en iets verderop het torenlandschap van Zutphen. Maar de verleiding om de glazen panelen in te trappen kon helaas niet door iedereen worden weerstaan. Nu staat de kas een beetje afzijdig van de route en pal naast het volkstuinencomplex. Waardoor er een mooie interactie op gang is gekomen. En de volkstuinders graag een oogje in het zeil houden.

Vandalisme. Vlak voor de verplaatsing.

Veranderende tijden

De huurders van de volkstuintjes zien zich door de veranderende tijden ook voor een aantal vraagstukken geplaatst, vertellen ze ons. Waar een deel van de oudere generatie hobbytuinders zich zelf nog als doel stelt de opbrengt te maximaliseren, dus ook werken met stoffen die niet iedereen wenselijk vindt, gaat de voorkeur van een groot aantal huurders, inclusief het bestuur uit naar biologisch bouwen. En wat als je tuiniert voor je rust, en het ook niet erg vindt je planten handmatig te moeten begieten? Terwijl andere huurders zich, nu er steeds vaker langere drogere perioden zijn, automatische bewatering voorstellen. Wat dus lawaai van een aggregaat gaat betekenen.

Tuincomplex Korte en Lange Voren

Ingehaald door onze eigen tijd?

Feitelijk is niets wat het lijkt en voor buitenstaanders lijkt de tijd stil te staan. Maar wat als wij al zijn ingehaald door onze eigen tijd? Met haar installatie vraagt de kunstenaar ons stil te staan bij technologische ontwikkelingen die langzaam en ongemerkt onze wereld transformeren. Waardoor de wereld om ons heen ogenschijnlijk tot een veilige, gereguleerde en efficiënte plek transformeert. Maar is het dat wel? En wat als door overbevolking en klimaatverandering deze processen nog meer worden versneld. Hoe gaan wij ons dan voeden? Kernvraag die zich bij dit alles opdringt is hoe wij ons verhouden tot de natuur en hoe dat wat eerst als comfortabel aanvoelt ons feitelijk harnast en reduceert tot een onderdeel van diezelfde techniek.

Deel dit artikel:

Citydna. tags