13. Tel Aviv is vegan

Jaffa & Tel Aviv

06/05/2022

Jaffa heeft een zacht gele kleur en is tegen een licht glooiende heuvel aangebouwd. Ik stel me de kamelen op de boulevard voor, die Ida Pfeiffer beschrijft en hoe ze in 1842 door de kleur van hun vacht, bijna in de omgeving moeten zijn opgegaan. 

De straat langs het water is anno 2022 nog steeds breed en komende vanaf de zeezijde ligt het stadssilhouet er nog bijna net zo bij als toen. Maar Jaffa ligt al lang niet meer in een lieflijk landschap. De oude havenstad is opgeslokt door Tel-Aviv, de tweede stad van Israël. De plek waar toen de kamelen hun last kwamen lossen, is nu een sfeervolle boulevard. Maar het is wel sfeervol met een randje. Je moet dan wel voor lief nemen dat militairen de plek zichtbaar bewaken.

Uitgerolde hoogbouw

Tel-Aviv ontstaat in 1909 als een relatief kleine nederzetting, planmatig uitgerold in de zandduinen ten noorden van Jaffa. Inmiddels heeft de stad rond de 450.000 inwoners. Met de omringende steden meegeteld, die tegen Tel Aviv zijn aangegroeid staat hier een agglomeratie die goed is voor drie miljoen inwoners. Deze stedenvlek bestaat vooral uit hoogbouw. Een bewoner uit 1842 zal zich hier ontheemd voelen. Een religieuze toerist, die een idyllisch en authentiek bijbellandschap zoekt, is hier op de verkeerde plek. 

Boulevard Jaffa. Uitzicht op Tel Aviv
Uitzicht vanuit Jaffa op Tel Aviv. April 2022

Witte stad

‘Vergeet vooral niet al die modernistische wijken te bezoeken’, drukt een bevriend architect me op het hart als ik vertel af te reizen naar Tel-Aviv. Ik mompel ‘ja ja, staat op mijn lijstje,’ maar niet met stip, dacht ik erbij. Natuurlijk was ik van plan de Witte Stad te bezoeken, het modernistische deel van de stad, inmiddels tot Unesco monument verklaard en gesticht in de jaren na de tweede oorlog, om de toestroom van migranten op te vangen. Maar ik was veel meer nieuwsgierig naar de andere identiteit die Tel Aviv inmiddels opgeplakt heeft gekregen, die van ‘vegan capital’. 

vegan malabi
Vegan Malabi. Tel Aviv april 2022

Vegan Capital

Als voorbereiding op onze reis naar Tel Aviv las ik onder andere het boek ‘TLV Vegan’ van Jigal Krant. Het boek is een hulde aan de kleur van het eten, jonge mensen en rauwe stadsfotografie. En vervolgens de herkenning ter plekke. Overal eethuisjes, borden gevuld met fantastisch eten, bazaars volgepakt met groente en fruit, je ogen krijgen er niet genoeg van en je smaakpapillen ook niet. 

Wij hebben ons vegan kostje vooral bij elkaar gescharreld bij kleine eettentjes waar iedereen van om de hoek ook komt. Op de Carmelmarket aten we bloemkool met tahin uit de oven, iets verderop om de hoek lepelden we elke dag een vegan Malabi weg (plantaardige yoghurt met rozenwater, vruchtensiroop en notencrumble). 

Carmel Markt Tel Aviv
Vroeg in de ochtend Carmel Markt Tel Aviv. April 2022

Uit eten met de consul

Ida Pfeiffer gaat uit eten. De plaatsvervangend consul uit Jaffa nodigt haar uit voor een etentje met zijn vrouw en kinderen. Maar ze heeft moeite met de dis: ‘de gerechten spraken me niet aan, ik was nog te Europees om dit eten te waarderen’. Zo vond ze de pilav met vlees te sterk gekruid, de rijst met teveel rozenolie besprenkeld en waren de in het zout ingelegde komkommers bijna niet naar binnen te krijgen. Komkommers, noteert Pfeiffer in haar dagboek, moeten met azijn en olie worden aangeboden. Alleen het platte brood smaakte beter dan verwacht. 

Jong en uitbundig

Tel-Aviv is een uitbundige leefstad. Als een lang lint strekt de stad zich langs het water uit, de zee en het strand zijn altijd onder handbereik. Jong en iets minder jong spelen balspellen op strand. Brede houten vlonders scheiden stad en strand. Vlonders om geriefelijk terrasjes op uit te stallen, om te flaneren, om een feestje te bouwen en niet enkeldiep het zand in te zakken. Het uitbundige terrasleven gaat hand in hand met militairen die overal zichtbaar aanwezig zijn. De muren zitten onder de graffiti, een stil verzet tegen de knellende politieke realiteit. 

Tel Aviv. Street Art
Street art in Tel Aviv. April 2022

Spagaat

Vegan eten is in Tel Aviv niet alleen een daad van dierenliefde of milieubewustzijn, het is ook een alternatieve leefstijl die soms ook een stil protest is tegen de realiteit om te wonen in een land, dat zich zelf in stand houdt met zware repressie. Ik lees het in het boek van Jigal Krant en ik hoor het van een aantal mensen die we spreken. De liefde voor het land knelt; ‘Eerst ontvlucht je het land, want je kan niet meer tegen de politieke realiteit, maar dan wordt reizen zwerven en ben je ontheemd en uiteindelijk keer je terug. Want Israël voelt tegelijkertijd ook als thuis’. Om deze spagaat aan te kunnen moet je je wel kunnen ontladen en je energie richten op iets dat wel hoop biedt, dat wel een verschil kan maken. En Tel Aviv feest, elke dag opnieuw. En ondertussen groeit het aantal veganisten gestaag. 

Deel dit artikel:

Citydna. tags