In de binnenstad van Essen ligt het Unperfekthaus. Jong en oud, zakelijk en privé, creatieven en seminardeelnemers, voor iedereen is er plek om te werken, relaxen, eten en ontdekken. De kracht is imperfectie en de onverwachte kleine verrukkingen waarmee je telkens wordt verrast. Op elke etage is het een ongelofelijk levendige boel.
Het noord-westelijke deel van de binnenstad van Essen en het gebied daar vlak achter is een bizar mengsel van kantoorgebouwen, logge winkelcentra met massieve gevels, hippe winkeltjes, industrieel erfgoed, grote kale vlakten en leegstand. Het is ook de locatie van het Unperfekthaus, een huis waar je kan (flex)werken, kunsten, vergaderen, loungen, ontspannen, feestjes geven, repeteren, oefenen of gewoon rondhangen.
Het gebouw was ooit een klooster, niet dat je dat er aan afziet. Je denkt eerder aan een saai kantoorgebouw of een school, maar de creativiteit en levendigheid spat er nu van af. Kelder, begane grond, vier etages en daarboven een hip dakterras, in totaal 4000 m2 levendigheid. Elk gang is beschilderd of behangen met kunst, overal lounge- en hangplekken, maar ook seminarruimtes met degelijke tafels en stoelen.
Ontbijten, lunchen, dineren, of alleen maar koffie, thee of wat fris. Alles kan, alles is omvangrijk, in veel smaken en zoveel je wilt. Elke etage heeft een fantastisch koffiezetapparaat en overal flexwerkers waaronder veel Apple addicts. Maar ook heel veel ruimtes waar kunstenaars aan de slag zijn, je kan zo naar binnen lopen en met ze mee over de schouder kijken. Dat is zelfs ook de bedoeling.
Het Unperfekthaus huisvest maar liefs 1306 projecten en initiatieven! (stand per 26 februari 2015). Zij zijn de ruggengraad van het huis. De bezoekers, flexwerkers en seminargangers zoemen daar omheen. Het verdienmodel is heel intrigerend. Je huurt geen ruimte, de project- en initiatiefmakers krijgen juist ruimte om hun ding te doen. Zij maken dat het huis gonst en leeft en super aantrekkelijk is voor anderen. En iedereen mag naar binnen, je betaalt alleen voor de tijd dat je er bent. Maar dan mag je ook overal rondhangen, werken, genieten, kijken, doen, eten, drinken. Wat je maar wilt en nodig hebt.
En dan dat dakterras! Vorige week was het te koud, niemand zat buiten. Maar in de zomer leeft het halve huis buiten, op de begane grond met een groot terras voor de deur, op de balustrades die aan elke etage hangen en boven op het dak. En als je de buitenlucht of het werken zat bent kun je altijd nog tafelvoetbal gaan spelen, zelf gaan kunsten, een gitaar ter hand nemen en het podium van de theaterzaal bestijgen – er is altijd publiek – of op de racebaan met autootjes gaan spelen.
Een initiatief als dit in deze omvang heb ik nog niet eerder gezien. Het is ook de mix die het zo bijzonder maakt. Jong en oud, kunstenaars en ZZP-ers, seminargangers en familietreffen. Maar ook passanten, voorbijgangers. Alles loopt door elkaar en buitelt over elkaar heen. Je kan hier niet naar buiten gaan zonder te zijn verrast en een bijzondere ontmoeting te hebben gehad. Hier wordt verwondering en toeval gefaciliteerd. Serendipiteit met stip.
